Een leerzame middag, waarin ook de aanwezigen ruim aan het woord kwamen. De energie voelde je stromen en het gaf mij een gevoel van een saamhorigheid in het aanpakken van de zorg, het welzijn en het participeren in Weesp. In Weesp zetten we er met z’n allen de schouders onder. 

Vanmiddag ben ik op de informatiemarkt geweest georganiseerd door de Gemeente Weesp. Het was volle bak, vooral professionals, ambtenaren en oudere Weespers. Er waren stands van het Rode Kruis, Alzheimer stichting, Versa, Brandweer, Buurtpanels Weesp, Maatjesproject en natuurlijk een stand van het sociale wijkteam. 

Astrid Heystee, wethouder zorg en welzijn, gaf de aftrap. Daarna volgde een boeiende en moedig videoverslag van Ruby, een leerling van het Vechtstede, die vertelde over hoe ze was vastgelopen in het 3e jaar van het tweetalig VWO. Schokkend was dat zij weinig steun heeft ervaren van de Jeugd GGZ-instelling de Bascule waar ze heen werd verwezen. Mooi dat ze deze steun later wel vond bij haar lerares Engels.

Dit werd vervolgens mooi en uitvergroot uitgebeeld door een theatergroep. Dit was wel een karikatuur van de hulpverlening, maar de boodschap kwam over. Teveel hulpverleners die zich met Ruby bemoeiden en vervolgens vooral oog hadden voor een juiste diagnose en geen oog leken te hebben voor de mens Ruby en de problemen zoals zij die zelf ervoer. Uiteindelijk blijkt een luisterend oor, dichtbij huis, een lerares op school, veel beter te werken. En dit is precies wat de gemeente Weesp beoogd met de nieuwe wijze van werken als het gaat om jeugdzorg. 

Vanuit de zaal werden naar aanleiding hiervan vele vragen gesteld. Bijvoorbeeld hoe een sociaal wijkteam zou omgaan met een melding vanuit de school. Herman Tuning, GroenLinkswethouder, gaf aan dat het niet de bedoeling is dat een wijkteam direct en zonder medeweten van ouders aan de slag gaat. Voorop staat juist het keukentafel gesprek met het gezin en zal bekeken worden wat echt nodig is, voordat specialistische hulp wordt ingeschakeld.

Prettig was dat het bijna voltallige sociale wijkteam, zes vrouwen en één man, zich toen aan het publiek voorstelde. Vanuit het publiek vroeg men vooral naar de achtergronden en ervaring van de leden van het team. De kennis en ervaring bleek verassend groot.

Daarna voerde het theatergezelschap bestaande uit één man en twee vrouwen een stukje op, waarbij buren met een kop koffie in gesprek zijn over de ‘tegenprestatie’ die verlangd wordt als je een uitkering ontvangt. Aan de ene kant was er de man die een tegenprestatie als dwangarbeid betitelde en aan het andere uiterste de buurvrouw die vond dat iedereen die een uitkering krijgt daar wel wat voor mag doen. Dit lokte ook veel reacties uit in de zaal. De meesten leek het wel terecht dat een uitkeringsgerechtigde hier iets tegenover stelde. Wel bestaat er het gevaar van verdringing van echte banen, zoals iemand opmerkte. Wethouder Tuning gaf aan dat de gemeente Weesp gelooft dat veel mensen al vrijwilligerswerk of mantelzorg e.d. doen en dat er in zijn ogen maar weinigen zijn die echt geen bijdrage aan de Weesper gemeenschap willen leveren.

Na een heldere uitleg door Herman Tuning over de stand van zaken met betrekking tot de participatiewet, was het tijd om in beweging te komen en een rondgang te maken langs de stands of informeel na te praten of vragen te stellen aan de wethouder of betrokken ambtenaren. Mij viel vooral het enthousiasme op van de vrijwilligers die achter de stand stonden van onder andere Versa en het Maatjesproject.

Al met al een leerzame middag, waarin ook de aanwezigen ruim aan het woord kwamen. De energie voelde je stromen en het gaf mij een gevoel van een saamhorigheid in het aanpakken van de zorg, het welzijn en het participeren in Weesp. In Weesp zetten we er met z’n allen de schouders onder.