In de raadscommissie welzijn van Januari 2005 werden de kaders voor de welzijnsnota behandeld. Raadslid Linda Sanders van Groenlinks was kritisch over het ontoereikende stuk. In onderstaande reactie zet zij uiteen wat de kaders zouden moeten zijn.
Geruime tijd geleden is gevraagd om een welzijnsnota en is gevraagd om zo spoedig mogelijk met een startnotitie voor de welzijnsnota te komen. Volgens de agenda zouden we het vandaag moeten hebben over de kaders voor de welzijnsnota. Datgene wat nu voorligt, is volstrekt ontoereikend en mag niet de naam hebben van het stellen van een kader.
Welzijn, in de zin van zich welbevinden, is een van de belangrijkste factoren voor het geluksgevoel van individuele mensen. De gemeente is door het rijk verantwoordelijk gesteld voor het voeren van een welzijnsbeleid. Een taak die alleen maar in belang toeneemt door de komst van de WMO. Een taak die het verdient om door de gemeente Weesp serieus en met vaart opgepakt te worden. Ik beperk me nu even tot de echte welzijnstaken. Weliswaar zou er in Weesp sprake zijn van een welzijns/cultuurnota maar daar verzet ik mij tegen. Cultuur in Weesp verdient het om een zelfstandig beleid te krijgen en welzijn is al zodanig breed dat het niet wenselijk is dat nog eens te verwarren met cultuur, sport e.d. hoewel daar uiteraard welzijnsaspecten aan vasthangen.
Als GroenLinks het heeft over kaders voor welzijn binnen gemeente Weesp, dan willen wij spreken over de regierol van de gemeente. Tot hoever strekt deze? Wat kan weesp doen om ervoor te zorgen dat anderen, zowel individuen als organisaties hun verantwoordelijkheid nemen om welzijn te bevorderen? Regierol wil niet zeggen dat de gemeente zich moet bemoeien met de uitvoering of dat de gemeente de verantwoordelijkheid naar zich toetrekt. Nee, het betekent faciliteren, verbindingen maken, bijspringen waar dat nodig is maar vooral faciliteiten bieden zodat anderen hun taken goed kunnen uitvoeren.
Als GroenLinks het heeft over kaders voor welzijn binnen gemeente Weesp, dan willen wij praten over doelgroepenbeleid. Willen we wel doelgroepen onderscheiden of streven we naar een sociaal beleid met een algemeen karakter. Geen onnodige indeling in doelgroepen als algemeen beleid kan volstaan. Geen apart beleid voor ouderen, voor jongeren, voor gehandicapten waar dat niet nodig is. Creeer op wijkniveau voorzieningen die door verschillende doelgroepen te benutten zijn en streef naar menging. Jongeren met ouderen in het internetcafé, gehandicapten die meedoen met reguliere jongerenactiviteiten.
Als GroenLinks het heeft over kaders voor welzijn binnen gemeente Weesp, dan willen wij praten over eigen verantwoordelijkheid en ondersteuning bieden voor degenen die niet of tijdelijk niet zelf die verantwoordelijkheid kunnen nemen. Dat betekent ondersteuningsstructuren als een eenloket voor wonen,welzijn en zorg, maatschappelijk werk en schuldhulpverlening als dat nodig is en bovenal ruimte geven aan zelforganisatie. Als marokkaanse buurtvaders moeten worden ondersteund in hun opvoedingsprocessen dan doen we dat, in plaats van wachten tot de boel ontspoort.
Gemeentelijk welzijnsbeleid is vooral vinger aan de pols houden waar tijdelijk extra inzet of ondersteuning nodig is, is verbindingen zoeken met scholen, sportverenigingen, kinderopvang etc. op basis van de doelstelling dat elk mens zich moet kunnen ontplooien en deel moet kunnen uitmaken van de (weesper) samenleving. Ik ben het dan ook niet eens met D’66 die vindt dat de gemeente zich alleen moet beperken tot beleid en de uitvoering geheel over moet laten aan derden. Enige bemoeienis en masseerwerk van gemeentelijke zijde kan anderen weer op het juiste spoor zetten.
Dit zijn enkele van de elementen die ik terug zou willen zien in een nota over het welzijnsbeleid.